Dag 1 | Dag van opname en operatie

De ingreep vindt plaats in het Acibadem IMC in Amsterdam. Om 11.35 uur ben ik op de operatieafdeling, waar orthopedisch chirurg dr. Pijnenburg en zijn OK-team al klaar staan. Na de ruggenprik starten de voorbereidingen en de ingreep. Om 14.00 uur zijn beide knieprotheses geplaatst. Na de verkoever afdeling en de nodige controles ben ik om 14.45 uur weer terug op mijn eenpersoonskamer op de verpleegafdeling.
Bekend is dat er na een knieoperatie zwellingen in de knie kunnen optreden. Naast ongemak, geeft dit ook pijn en een beperking om te oefenen. Mijn beide knieën worden daarom gekoeld met een geautomatiseerd koelsysteem Zamar.

Het is de bedoeling dat ik rond 17.00 uur met de fysiotherapeut de eerste stappen met krukken zet. Helaas ben ik te misselijk door de pijnbestrijding, waardoor de fysiotherapiesessie niet doorgaat. De nacht is onrustig door nog wat misselijkheid en omdat ik met twee geopereerde benen geen plezierige houding weet te vinden.

Dag 2 | De eerste stappen

Na het ontbijt komen de fysiotherapeuten om dan vandaag de eerste stappen te zetten. Dit is een rare, onzekere gewaarwording, omdat ik niet weet wat me te wachten staat. Na even evenwicht zoeken, zet ik dan toch de eerste stappen.
Dan volgen de controle röntgenfoto’s om de stand en plaatsing van de prothesen te controleren en een tweede oefensessie met de fysiotherapeut. Dit is de oefening op de oefentrap. Met twee geopereerde knieën is het toch wel moeizaam en misschien iets te vroeg. Blij dat ik thuis een bed beneden heb staan. Ik krijg buig- en strekoefeningen mee voor thuis en de geneesmiddelen met schema voor de komende periode.
Na een laatste controle van dr. Saouti, collega van dr. Pijnenburg, kan ik met mijn vrouw naar huis. Thuis lig ik voornamelijk op bed en worden mijn knieën gekoeld door de koelapparatuur die ik heb meegenomen. Ik doe elke twee uur mijn oefeningen en ga met krukken uit bed voor toiletbezoek.

Dag 3 – 5 | Koelen, koelen en steeds mobieler

De volgende dagen staan vooral in het teken van koelen, koelen en koelen…. Ik krijg het wel erg koud, dus maar een extra dekbed gepakt. Dankzij de koeling zie ik de knieën per dag slanker worden.
De pijn en de instabiliteit die ik in de knieën had zijn weg. Het is de operatiewond en de zwelling die nog pijn geven. Ik neem de pijnmedicatie volgens schema en voel de pijn minder worden. Ik mag buigen tot de pijngrens en dit lukt tot een graad of 20. Vooral het drukverband en de operatiewond zorgen ervoor dat ik niet verder kan buigen. Als het drukverband er de volgende dag af gaat, ziet de wond er rustig uit. De huid is onderhuids gehecht, wat een mooi litteken geeft. Nu het drukverband er af is, kan ik weer verder buigen tot maximaal 30/40 graden. Ik loop door het huis met twee krukken en maak op dag vijf zelfs een eerste buitenrondje van 150m.

Dag 6 – 8 | Steeds een stukje beter, wonden als schuurpapier

De pijn valt toch enorm mee; ik kan de pijnmedicatie van 1000 mg Paracetamol halveren.
Ik blijf doorgaan met oefenen, koelen en buiten lopen; mijn moeder mist een rollator ;-). Wel zo makkelijk om over de klinkerwegen te gaan, in plaats van met twee krukken. De knieën zijn iets dikker en meer gezwollen. Na koelen (een uur na het wakker worden, een uur overdag en een uur voor het slapen gaan) zijn de knieën weer slanker.
De wonden trekken en schrijnen, alsof iemand met schuurpapier over de huid gaat. De wonden zien er droog en rustig uit. Het zal wel met de genezing van de operatiewond te maken hebben.
Oefenen: buiging tot 80 graden en een extra rondje buiten gelopen, 600 meter; dit gaat goed.

Dag 9 – 11 | Iets te overmoedig?

Misschien toch iets teveel gelopen? Ik heb niet lekker geslapen en pijnlijke bovenbenen en knieën.
Na het ontdekken van een grote bloeduitstorting op de achterzijde van mijn linkerbeen, doe ik wat rustiger aan. Minder buiten gelopen, maar wel blijven oefenen en koelen. Op advies van Hans van den Berg (Zamar koelsysteem) koel ik na het slapen, tussendoor en voor het slapen in blokjes van 1 uur. Ik zie de knieën slanker worden.
Dan kan ik eindelijk redelijk slapen; op mijn zij met een kussen tussen mijn knieën.
Ik ben pijnvrij, maar de wonden ‘schrijnen’ een beetje; zal met de wondgenezing te maken hebben.

Omdat de pijn en de zwelling minder is, word ik overmoedig. Bij het nemen van een afstapje in huis, kom ik verkeerd op mijn linkerbeen terecht. Het schiet direct in mijn been, met als gevolg een dikkere knie en een harde spier in mijn bovenbeen. Direct gekoeld, slecht geslapen, pijn en de functie van de knie is minder. Na een dag is de linkerknie iets minder gezwollen. Bij de oefeningen is het buigen links beperkt door de pijn in de bovenbeen spier. Tijdens mijn eerste afspraak met de fysiotherapeut meldt hij dat een peesplaat in mijn linker bovenbeen gevoelig is; verrekking….

De functie van de rechter knie is zeer goed: maximale strekking en 110 graden buiging.
Van de linkerknie is strekking maximaal en de buiging beperkt tot 70 graden, door pijn in het bovenbeen. De fysiotherapeut verwacht dat, als de spier hersteld is, ik de linkerknie ook meer kan buigen. Ik krijg nieuwe oefeningen mee.

Dag 12 – 14 | Buiging van de knieën wordt steeds beter

Ik doe de oefeningen van de fysiotherapeut driemaal per dag. Ik voel mijn bovenbeen geleidelijk minder pijnlijk worden, alhoewel de functie van mijn linkerknie toch nog beperkter is dan rechts. Goed blijven koelen en oefenen.
Twee weken na de operatie is de verrekking in mijn bovenbeen spier veel minder en gaat het oefenen goed. Ik heb maximale strekking in beide knieën. Links kan ik tot 90 graden buigen en rechts tot 110 graden. De knoopjes boven de huid van de onderhuidse hechtingen worden doorgeknipt en de rest van de hechtingen lossen nu gewoon op.

Week 3

Ik ga twee keer per week naar de fysiotherapeut. Hij is tevreden; de strekking van beide knieën is goed en ik kan beide knieën meer dan 100 graden buigen. Ze zijn nog wat dik, maar de wonden zijn heel rustig. Ik mag thuis starten met drie maal daags fietsen op de home trainer, in een laag verzet. Het gaat meer om de beweging dan kracht zetten.
Na de oefeningen blijf ik trouw koelen en zie de knieën steeds slanker worden, maar persoonlijk vind ik het ook een plezierig gevoel.
Het herstel verschilt van dag tot dag: de ene dag voel ik links wat weerstand of beperking in de knie, de andere dag is het mijn andere knie. Er is geen peil op te trekken. Waarschijnlijk heeft dit te maken met het herstelproces van het kapsel om het kniegewricht

Week 4

De Wonden zien er goed uit en de knie wordt steeds slanker. Ik ben gestopt met het koelen.
De buiging van de knieën is rond de 110 graden. De fysiotherapeut legt de nadruk op de maximale strekking van de knie. Ik blijf goed oefenen! Ik fietst 10 minuten op een iets zwaardere weerstand van de home trainer. Het lopen gaat de ene keer soepeler dan de andere keer, verklaring…?
Ik ben nog steeds op zoek naar de plezierigste slaaphouding. Voor een ‘zijslaper’ is dat wat lastig, maar met een kussen tussen de knieën slaap ik redelijk.

Week 5

De oefeningen bij de fysiotherapeut worden iets zwaarder;  ik doe evenwicht oefeningen en loop op de loopband met een lichte hellinghoek.
Na overleg met de orthopedisch chirurg heb ik mijn krukken weggelegd, kijken hoe het gaat.
Ik ben wakker geworden, op mijn buik slapend: heerlijk!
’s Ochtends zijn mijn knieën met name in de strekstand stijver. Met wat oefeningen komt de souplesse in de loop van de ochtend weer terug.

Week 6

Ik ben op controle geweest bij dr. Pijnenburg in het Acibadem. Hij is zeer tevreden.
De knieën zijn slank, de huid mooi is genezen, de knieën werken op maximale functie en ik heb stabiele en pijnvrije knieën!
Dr. Pijnburg adviseert om de postoperatieve fysiotherapie af te bouwen en met hulp van de fysiotherapeut nu lichte krachtoefeningen te gaan doen. Ook ik ben zeer tevreden!

Week 9

Het is mooi weer om even de duinen in te gaan. Morgen is het 9 weken terug dat ik geopereerd ben. Vanaf week 4 loop ik zonder krukken. Het lopen gaat steeds soepeler. Ik loop nu rondjes van 3 kilometer! Ook fietsen gaat me goed af.